Kopalnie żwiru są nierozerwalną częścią krajobrazu Nadleśnictwa Kościerzyna. Początki działalności wydobywczej sięgają czasów przedwojennych i dotyczą zarówno terenów należących do Skarbu Państwa jak i terenów prywatnych. W fazie początkowej rozmiar powierzchni nie był zbyt duży, podobnie jak i głębokość wydobycia; jednak w miarę rozwoju przemysłu potrzeby rosły, zwiększała się też powierzchnia wydobycia , a w miarę rozwoju techniki również i głębokość. Miejscowe kopalnie były podstawą dostaw żwiru i kamienia dla większości byłego województwa gdańskiego. Na przedmiotowym terenie znajdują się największe pokłady żwiru o różnym uziarnieniu, znajdujące zastosowanie zarówno w budownictwie mieszkaniowym jak i drogowym.

Z punktu widzenia retencjonowania wody bardzo korzystna jest obecność na terenie nadleśnictwa licznych kopalni kruszyw. Kierunek rekultywacji terenów wyeksploatowanych dopuszcza bowiem tworzenie zbiorników wodnych. W wielu przypadkach powstają one na terenach, na których wcześniej zbiorniki wodne nie występowały.

Ma to korzystny wpływ nie tylko zróżnicowanie (wzbogacenie) krajobrazu. Obecność otwartych zbiorników wodnych wpływa korzystnie na lokalne warunki klimatyczne, daje możliwość rozwoju zróżnicowanej flory i fauny. Już na kilka miesięcy po powstaniu zbiorników pojawiają się organizmy ściśle z woda związane: ryby, płazy a strefę brzegowa porasta roślinność typowa dla terenów podmokłych w tym liczne gatunki chronione.

Powstające liczne zbiorniki wodne to środowisko życia płazów, zaobserwowano ropuchę zieloną, ropuchę paskówkę, traszkę grzebieniastą, jaszczurkę zwinkę, kumaka nizinnego, ale również ptaki gniazdujące : łabędź niemy, kaczka krzyżówka oraz zalatujące czapla siwa, cyraneczka, żuraw.

Tereny z ciekami wodnymi są zasiedlane przez bobry których znaczenia dla środowiska naturalnego nikt już nie kwestionuje, wprost przeciwnie, każdego roku odkrywa się nowe rzeczy, które jeszcze bardziej utwierdzają pozycję bobra na  szczycie „zasłużonych” dla bioróżnorodności środowiska naturalnego.

Bobry tworzą środowisko dla roślin i warunki do życia innych zwierząt,  w tym wielu rzadkich roślin i zwierząt chronionych prawem. Około30% roślin chronionych w Polsce ma stanowiska w sąsiedztwie wody lub na terenach podmokłych. Dla dużej części tych roślin, bobry stwarzają optymalne biotopy.

Jedni zamieszkują je stale, inni odwiedzają w poszukiwaniu pokarmu. Na terenach leśnych swoją ostoję znalazły sarny i jelenie, zbiorniki wodne wykorzystując jako pojniki. Doskonale przystosowały się do otaczających warunków, pokazując się w ciągu dnia na terenie przyległej funkcjonującej kopalni żwiru. Rozległe obszary młodników traktują jako dzienne schronienie.

I w ten sposób „górnictwo” przysłużyło się tworzeniu bogatych i zróżnicowanych biotopów. Lite i stosunkowo ubogie drzewostany sosnowe dzięki powstałym zbiornikom wodnym przeobraziły się w obszary  tętniące życiem .

Fot. Maciej Piankowski