Wydawca treści
Kaszubski Park Krajobrazowy
Utworzony został Uchwałą Nr XIX/82/83 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku z dnia 15 czerwca 1983 roku z póżniejszymi zmianami zawartymi w Rozporządzeniach z lat 1994 i 1998. Rozporządzenia Nr 12/1998 zatwierdziło Plan ochrony KPK. Obecnie powierzchnia Parku wynosi 33202 ha w tym: lasy 11230 ha (33,8%), użytki rolne 16712 ha (50,3%), wody powierzchniowe - 3430 ha (10,3%), otulina zaś 32494 ha.
Kaszubski Park Krajobrazowy tylko fragmentarycznie w dwóch miejscach obejmuje swym zasięgiem terytorialny obszar Nadleśnictwa Kościerzyna obrębu Kościerzyna o powierzchni 210,49ha. Pomiędzy Skorzewem i Stężycą na terenie parku położone są wydzielenia 21Aa,b,c i 21Ba,b,ccz.,dcz. a granica opiera się na południowym brzegu Jeziora Lubowisko. Otulina w tym miejscu sięga Skorzewa i obejmuje dodatkowo wydzielenia 19a, 21Ad,f,g,h, 21Bc,d,f,g,h,i,j,k,l, 21Ca,b,c,d,f i 58b,c,d,f,g,h,i,j,k,l oraz Jezioro Długie.
W drugim płacie KPK wchodzi na teren nadleśnictwa w okolicach Grabowskiej Huty obejmując oddział 1, a otulina sięga Grabowa Kościerskiego obejmując oddział 1A oraz wydzielenia 2i,j,k,n,o. Ogólna powierzchnia Parku w Nadleśnictwie Kościerzyna wynosi 22,85 ha, w tym lasy i grunty związane z gospodarką leśną 15,02 ha oraz powierzchnie nieleśne 7,83 ha. Otulina KPK w obwodzie nadzorczym Nadleśnictwa zajmuje 1695,41ha.
Obszar Kaszubskiego Parku Krajobrazowego położony jest geograficznie w centralnej części Pojezierza Kaszubskiego i obejmuje obszar etnicznej Kaszubszczyzny. Na terenie Nadleśnictwa Kościerzyna zlokalizowane są jedynie niewielkie fragmenty tego obiektu. Obejmują one poza lasem państwowym powierzchnie łąk i szuwarów oraz zbiorowisk torfowiskowych z szeregiem rzadkich i chronionych gatunków roślin. Lasy w parku zajmują ok. 34% (na terenie nadleśnictwa drzewostany sosnowe, które nie odznaczają się specjalną wartością biocenotyczną), użytki rolne ok. 50%, a wody powierzchniowe ponad 10%. Park charakteryzuje bardzo urozmaicona morenowa i czołowomorenowa rzeźba terenu z licznymi rynnami jeziornymi, dolinami rzecznymi i fragmentami równin sandrowych. Wiąże się to z dużą różnorodnością zbiorowisk roślinnych. Na terenie parku znajduje się najwyższe wzniesienie w Polsce północnej – Wieżyca 328,6 m n.p.m. Największe jezioro to Raduńskie Dolne – 737,2ha. Dominują tu kwaśne buczyny i lasy bukowo – dębowe.
